Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Ρίτα # 21

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ πρωταγωνίστριας και Μούσας; Η πρώτη σου είναι απαραίτητη συνήθως μόνο για μια ταινία, για μια ταινία που έχεις ήδη οραματιστεί, κι έπειτα δεν σε νοιάζει αν δεν την αντικρύσεις ξανά. Η Μούσα, όμως, γίνεται γρήγορα το πιο σημαντικό συστατικό όχι απλώς της τέχνης σου αλλά και της ίδιας σου της ζωής. Γύρω της χτίζεις τα πάντα.
Έτσι ένοιωθε για τη Ρίτα ο σκηνοθέτης του «Αν βρέξει απόψε…»  Και την ήξερε μόλις πέντε λεπτά. Μα αυτό το βλέμμα της, και η φωνή της και η (κάθε άλλο παρά δήθεν) ποιητικότητα των κινήσεών της, τον είχαν συγκινήσει σε τέτοιο σημείο, που να θέλει να αποσυρθεί κάπου μόνος του και να της γράψει μιαν ελεγεία.
Γύρισαν μαζί πέντε ταινίες. Έγιναν κι οι δύο ξακουστοί, αλλά κυρίως εκείνη: την πολιορκούσαν οι μεγαλύτεροι γόηδες και οι πιο φημισμένοι σκηνοθέτες. Τελικά έφυγε από την Ελλάδα και ξεκίνησε καριέρα έξω. Αυτός απόμεινε εδώ, σεβαστός, βέβαια, αλλά όχι τόσο περιζήτητος, να κάνει τις αξιόλογες ταινίες του και παράλληλα να την ονειρεύεται από μακριά, να την παρακολουθεί να κάνει αρραβώνες και γάμους και σχέσεις με άντρες πιο όμορφους και πιο πλούσιους από εκείνον.
Κάποια στιγμή, ενώ εκείνη ανέβαινε όλο και πιο ψηλά, εκείνος έπιασε πάτο. Δεν ήξερε πώς να ορθοποδήσει. Το μόνο που του ήρθε στο μυαλό ήταν να ζητήσει τη βοήθειά της.
Κι εκείνη του την πρόσφερε.
-Γιατί, όμως, δέχτηκες; τη ρώτησε μια μέρα, την ώρα που ο διευθυντής φωτογραφίας ετοίμαζε το επόμενο πλάνο.
-Τι θες να πεις; έκανε εκείνη.
-Σε ζητάνε από παντού, σου προσφέρουν εκατομμύρια, κι εσύ αποφάσισες να επιστρέψεις στην Ελλάδα, για να γυρίσεις μια ταινία με έναν ξοφλημένο.
-Δεν είσαι ξοφλημένος. Κι άλλωστε, σου χρωστάω τόσα πολλά.
-Α, ρε Ρίτα, για αυτό σε αγαπάω.
Του ξέφυγε. Προσπάθησε να το πάρει πίσω. Εκείνη προσπάθησε να κρύψει το γέλιο της.
Τελικά, ο διευθυντής φωτογραφίας τους ανακοίνωσε πως ήταν έτοιμος. Έλαβαν και οι δύο τις θέσεις τους, εκείνη μπροστά κι ο σκηνοθέτης πίσω από την κάμερα.
Εκεί, όμως, που η μακιγιέζ έκανε ένα φρεσκάρισμα στο βάψιμο της Ρίτας, κάτι αναπάντεχο συνέβη. Η ντίβα ζήτησε συγγνώμη από την κοπέλα που την έβαφε και άρχιζε να βαδίζει προς την κάμερα. Την προσπέρασε και έφτασε στην καρέκλα όπου καθόταν ο σκηνοθέτης. Έσκυψε και τον φίλησε πεταχτά στο στόμα.
-Για αυτό δέχτηκα, του είπε.
Έπειτα επέστρεψε στην θέση της μπροστά από την κάμερα.
I̕ m ready for my close up, Mr. DeMille.       

Πόσο χρόνο είχαν χάσει. Μα τώρα μπορούσαν να τον βρουν από την αρχή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου