Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας

Το ιστορικά λογικό (ή λογικοφανές) δεν είναι απαραίτητα λογικό και χρήσιμο μέσα στο πλαίσιο της πλοκής ενός συγκεκριμένου έργου μυθοπλασίας. Όπως ακριβώς σε ένα έργο που αναφέρεται στη σύγχρονη εποχή (η οποία, άλλωστε, θα αποτελεί παρελθόν, προτού καν το καταλάβουμε) ο δημιουργός έχει το ελεύθερο να περιγράφει ανθρώπους, πράξεις, συναισθήματα, ψυχικές καταστάσεις που δεν ακολουθούν την πεπατημένη, έτσι μπορεί να γίνει και σε ένα έργο μυθοπλασίας που αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη παρελθούσα εποχή. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική ζωή, ένας λογοτεχνικός ήρωας έχει τους δικούς του  λόγους (φοβίες, επιθυμίες, απώτερους σκοπούς, σχέδια νόμιμα και μη) που τον αποτρέπουν από το να φερθεί όπως οι περισσότεροι γύρω του και που τον οδηγούν στο να διαβεί, όπως θα έλεγε ένας αγγλοσάξονας, τον λιγότερο ταξιδεμένο δρόμο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η μυθοπλασία ασχολείται κυρίως με τις εξαιρέσεις. Η στερεοτυπική γενίκευση που θέλει όλους τους ανθρώπους μιας συγκεκριμένης εποχής (σύγχρονης, παλαιότερης ή ακόμα και μελλοντικής) να φέρθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ανεξάρτητα από τις καταβολές και τις επιθυμίες του καθενός ξεχωριστά, είναι σαφώς επικίνδυνη.

Αυτά, με αφορμή την άδοξη λύση της συνεργασίας μου με μια εκδότρια που δεν καταλαβαίνει τους παραπάνω στοιχειώδεις κανόνες της μυθοπλασίας (και, απ' ό,τι φαίνεται, και πολλούς άλλους ακόμα).