Πάνω από την γοητευτική χρήση της γλώσσας, πάνω από την τέλεια δόμηση των χαρακτήρων, πάνω από το κοινωνιολογικό/φιλοσοφικό σχόλιο, πάνω από την ακριβή αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, ο Μεγάλος Γκάτσμπι του Σκοτ Φιτζέραλντ, που χτες έκλεισε τα 90 χρόνια "ζωής", κερδίζει τον τίτλο του αριστουργήματος κυρίως επειδή δεν έχει τίποτα το περιττό - δεν έχει ούτε μία παραπανίσια λέξη, ούτε μια παραπανίσια πρόταση. Έχει ακριβώς την έκταση που χρειάζεται, και μέσα σ' αυτήν την έκταση το μυθιστόρημα, το τρίτο του σπουδαίου αυτού Αμερικανού, περικλείει όλη την ουσία και την ανθρωπιά που θέλησε να του προσδώσει ο συγγραφέας του. Αν αυτό δεν είναι ενδεικτικό "μαστοριάς", τότε δεν ξέρω τι είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου