Η αλληλεγγύη αντίδοτο στις ανισότητες - μέσα και έξω από το σχολείο

Με αφορμή το bullying, αλλά και τις ανισότητες πέρα από αυτό η Κίνηση πολιτών Μοσχάτου Μεσοποταμία διοργάνωσε, ως ανταποδοτική δράση του αλληλέγγυου εκπαιδευτηρίου της,  ένα διήμερο με τίτλο "Η αλληλεγγύη αντίδοτο στις ανισότητες - μέσα και έξω από το σχολείο". Ανάμεσα στα άλλα διαβάστηκε και το παρακάτω κείμενό μου:

"Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η άποψη πως οι πάσης φύσεως ανισότητες (οικονομικές, μορφωτικές, εκπαιδευτικές, οι ανισότητες όσον αφορά την πρόσβαση στην υγεία ή την πληροφόρηση κ.ό.κ.) είναι κάτι το φυσικό – πως έτσι ήταν εξαρχής ο κόσμος και πως είναι μάταιο, ακόμα και απατεωνίστικο να προσπαθήσουμε να τον αλλάξουμε. Ωστόσο, αυτές οι ανισότητες χτίστηκαν συνειδητά και μεθοδικά και με κάθε νέα γενιά ανανεώνονται και παγιώνονται βαθύτερα. Με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο, μπορεί να χτιστεί και να παγιωθεί και η αλληλεγγύη. Όχι μόνο τα δίκτυα αλληλεγγύης, όπως αυτό που μας φιλοξενεί σήμερα, αλλά και η αλληλεγγύη στην πιο απλή μορφή της, τη διαπροσωπική. Το να απλώσεις το χέρι σου και να βοηθήσεις έναν άλλον άνθρωπο φαντάζει ως μια κίνηση δύσκολη αλλά είναι επίσης μια κίνηση απλή και, πάνω απ’ όλα, καίρια. Ένας νταής στο σχολείο που εκμεταλλεύεται μια ανισότητα, υπαρκτή ή νοητή, και βασανίζει, ψυχολογικά, σωματικά ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, έναν συμμαθητή του μπορεί εύκολα να εμποδιστεί από την πράξη αλληλεγγύης ενός τρίτου. Ένας νταής στη δουλειά, αφεντικό ή υπάλληλος ή οτιδήποτε, που τρομοκρατεί ψυχολογικά έναν εργαζόμενο μπορεί να συγκρατηθεί από έναν τρίτο και ούτω καθεξής. Κι ενώ κάποιος δεν προβαίνει σε μια πράξη αλληλεγγύης ελπίζοντας στην ανταπόδοσή της από τον άμεσα ενδιαφερόμενο ή από οποιονδήποτε άλλον, συνήθως αυτή η ανταπόδοση τελικά λαμβάνει χώρα. Το διαπροσωπικό είναι η βάση στο οποίο πρέπει να χτιστεί το συλλογικό. Ένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αλλά δύο άνθρωποι μαζί μπορούν να είναι η αρχή μιας αλυσίδας ενάντια στις ανισότητες, το φόβο, τις αδικίες."