ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ # 5

# 5 Ο συγγραφέας και η φωτογραφία

Η εικόνα έδειχνε ένα φαντάρο που αρνείται να χαιρετήσει ένα στρατηγό, εν μέσω μιας από τις πολλές δικτατορίες που έχουν ταλανίσει τούτη εδώ τη χώρα, ενώ όλοι οι άλλοι συνάδελφοί του χαιρετούν φοβισμένοι. Είχε ξεθαφτεί πρόσφατα, από το αρχείο ενός ονομαστού φωτογράφου, που δεν την είχε δημοσιεύσει όσο ζούσε, και είχε κάνει δίκαια το γύρο του διαδικτύου. Ο στρατηγός είχε εύκολα κατονομαστεί, αλλά όλοι γύρευαν να μάθουν ποιος ήταν ο φαντάρος που είχε προβεί σε μια τόσο γενναία κίνηση.

            «Ο άνθρωπος αυτός είναι ο πατέρας μου, Στέφανος Δόρκας», έγραψε στον τοίχο του σε κάποιο κοινωνικό μέσο, λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση της εικόνας, ο Άλκης Δόρκας, που επαγγελόταν νοσοκόμος, αν και είχε βγάλει τρία –πολύ αξιόλογα, κατά τη δική του γνώμη - αστυνομικά μυθιστορήματα.

            Ακολούθησε ένας κατακλυσμός από συγχαρητήρια, επαίνους, ερωτήσεις και αιτήματα για συνεντεύξεις. Ο Δόρκας υιός ξεκαθάρισε στους δημοσιογράφους πως ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή, αλλά, εφόσον το επιθυμούσαν, μπορούσε να τους παραχωρήσει εκείνος μια συνέντευξη – είχε, άλλωστε, να παρουσιάσει πλούσιο συγγραφικό έργο, εκτός από την περηφάνια του να είναι απόγονος ενός τόσο ακέραιου και έντιμου ανθρώπου.

            Έγιναν τέσσερις συνεντεύξεις – η μία εξ αυτών με μια από τις πιο γνωστές τηλεπαρουσιάστριες της χώρας -, στις οποίες οι δημοσιογράφοι ήταν γεμάτοι ανυπομονησία να μάθουν για τον πατέρα αλλά αδιάφοροι για το συγγραφικό έργο του γιου, όσο κι αν εκείνος προσπαθούσε να στρέψει την κουβέντα προς τα εκεί ακριβώς. Ο Άλκης Δόρκας δεν είδε καμιά αύξηση στο ενδιαφέρον ως προς το συγγραφικό του έργο.

            Ίσως αυτό να άλλαζε, αν κατάφερνα τελικά να πάρω εγώ την Πέμπτη συνέντευξη – ενδιαφερόμουν για την ιστορία του πατέρα Δόρκα, αλλά ενδιαφερόμουν επίσης για το αστυνομικό μυθιστόρημα ως είδος και σκεφτόμουν πως ίσως ο γιος ενός τόσο αξιόλογου ανθρώπου να έχει κι αυτός κάτι αξιοσημείωτο, στο επίπεδο του ταλέντου. Μα, το πρωί ακριβώς που ετοιμαζόμουν να πάω στο σπίτι του κυρίου Δόρκα, μου τηλεφώνησε ο αρχισυντάκτης μου για να μου πει πως η όλη υπόθεση ήταν μια απάτη και πως ο γενναίος φαντάρος ονομαζόταν στην πραγματικότητα Θανάσης Σταματιάδης και ήταν ακόμα εν ζωή.

            Τι είχε γίνει; Ο Άλκης Δόρκας είχε δει τη διάσημη φωτογραφία, είχε διακρίνει μια αρκετά μεγάλη ομοιότητα μεταξύ του πατέρα του και του Σταματιάδη και είχε αποφασίσει να στήσει αυτή την απάτη μπας και έτσι γίνει γνωστό το συγγραφικό του έργο – έχοντας από καιρό βαρεθεί την «κανονική» δουλειά του.

            Δεν μπορούσε παρά να αποτύχει. Κι όταν η αλήθεια μαθεύτηκε, ο Άλκης Δόρκας επέστρεψε στην αφάνεια, σαφώς απογοητευμένος. Μέχρι που ένας εκδοτικός οίκος του ζήτησε να γράψει ένα βιβλίο για όλη αυτή την ιστορία της απάτης και της προσωρινής φήμης. Εθισμένος στο αστυνομικό μυθιστόρημα, ο Άλκης Δόρκας διάνθισε στο βιβλίο του την όλη υπόθεση με ένα φόνο που δεν έγινε ποτέ και τον αβυσσαλέο, δήθεν, έρωτα ενός μεσήλικα νοσοκόμου με μια σταρ της τηλεόρασης.